Sabır Boncuğu

Ne yapıyorsun diyen arkadaşıma namaz kıldığımı söylemiştim uzun zaman önce. " Gerçekten namaz mı kılıyorsun sen, inanmıyorum.. " cümlesini aldım karşılığında. Ve anında çekmekte olduğum tesbihin parmak ucumdaki taşı ortadan ikiye ayrıldı. Ipe hiçbir şey olmadı fakat. Daha sonra tesbihimin püskülleri döküldü.Ben de kesmek istedim. Altın rengi püsküllere kıyamadım ama kesmek zorundaydım. Keserken ip de kesildi ve bütün boncuklar yere saçıldı. Kimileri kayboldu ama ben o boncukların hepsini bulana kadar ipe tekrar dizmedim, bekledim bulmayı. Aralarına her harikulade başka boncuklar da doldurabilirdim ama yapmadım. Yatağımın altından ordan burdan bulduğum boncuklar tamamlanınca tesbihimi tekrar yapmak istedim. Sadece bir boncuk eksikti. Elimde çatlayan boncuk. Onun yerine başkasını buldum. O da sabrımın boncuğu oldu. Ne zaman elime o boncuk değse bu olayı hatırlıyorum. Bir de bu tesbihin aynısından ona verdiğimi.. Namaz kılmama tesbih çekmeme başlamaya vesile olan kişiyi.. Rabbim karşımıza böyle insanlar çıkarsın. Benim çıkardı ama şuan karşımda değil.. Bütün derin nefes alışım, bütün duygularım o sabır boncuğumda gizli..