Terk Eden

Sonra sen gittin.
Bekledim hep yazın kışı, kışın yazı beklediği gibi senin gelmeni. Günlerle akraba oldum artık. Yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmedi. Ben yemedim onlar yemedi, onlar içmedi ben içmedim.
Ardından dedim gündüzlere "O gelmeden bana güneş doğmayacak. Alındı gitti bana bunu duyan güneş.
"Ben varım." dedi gece. "Ben seni yalnız bırakmam." Neyim var neyim yok gece olmuştu yavaş yavaş. Can ciğer olmuştuk yıldızlarla. Gökyüzü o kadar çok sevdi ki beni, üşümeyeyim diye üzerimi örtüyordu benim, parlak sarı ay'ıyla.
Bir gün aylar ziyaret etti beni. "Bak." Dediler. "Biz geldik artık."
"Gelin." Dedim. "Size anlatacaklarım var."
Haftalar çaldı kapımı sonra. "Ama çok kalabalığız biz, sığmayız senin sabır haznene."
Günler uyardı beni."Yorar seni bu haftalar "
"Ya sığarsa?" diye düşündüm önce. Ekledim: "Olsun, sabrettiğimiz yere kadar."
Artık aklım çalıyordu kalbimin kapısını.
"Çok üzüldün. Gel bana dinlen biraz." dedi kalbime. Aylar girdi açık duran kapıdan. Haftalar dedi "Biz de kalkıyorduk." Onlarla birlikte kalbim de gitti bir süreliğine. Yavaş yavaş o da onlardan biri olmuştu. Kim olduğunu, ne için var olduğunu ben de unutmaya başlamıştım.
Aylar dayanamadı kalktı gitti hepsi birden. "Senin daha büyük misafirlerin gelecek. Bize müsaade."
"Takdir sizin." Diyebildim sadece.
Yıllar gelmeye başladı bana. "Epey kalacağız biz." Dediler. "Başım üstünde yeriniz var." Dedim.
Kalbim artık dinlenmişti. Meğerse günler haftalarla işbirliği yapmış. Aylar dikiş atmış kalbimin kırıklarına. Yılları yollamışlar bana "Sana ancak bu ilaç yarar." diye. Aç karnına diyordu. Hiç bir şey almadım kalbime, kullandım bir süre.
Saçlarıma alerji yaptı herhalde bu ilaçlar. Çok seviyordun sen saçlarımın rengini,bak değişmeye başlamışlar. Teker teker beyazladılar önce. "Durun bekleyin."dedim "O gelecek. Sizi böyle görmesin. "
"Tamam." dediler "Bekleriz."
Yıllar bendeyken saçlarım geldi aklıma, kestirmemiştim.
Pamuk Prensesim diye severdin sen beni.
Bir baktım aynaya, gerçekten de Pamuk Prenses'im.
Yıllarla haşır neşir olurken fark edememişim kendimi. O kadar misafir ağırlamaktan anlamamışım nasıl olduğunu. Hiç de söylemediler bana. Alacakları olsun.
"Bekleyecektiniz." dedim her bir beyaz tele.
"Yıllar izin vermedi." dediler. Uçlarını da kırmışlardı.
"O gelecekti bekleyin demiştim." diye itiraz ettim.
Sonra yıllar çıktı karşıma "Ben gidiyorum artık. " dedi alaycı bir gülüşle.
"Ama siz benimle birlikteydiniz."dedim.
"Herkesi ben ayarlamıştım -günler,haftalar,aylar- Ben istediğimi aldım artık gidiyorum." dedi arkasına bakmadan.
Saçlarımmış meğer istediği. Oysa en çok Yıllar'ı misafir etmiştim. Karşılığında -yalancı- ilaç yerine bana bunu verdi.
"Hep senin yüzünden! " diye bağırdım kalbime.
Sonra da aklıma bağırdım "Engel olamadın kalbime!"
Birden küstü ikisi de.
Teker teker saçlarım terk etti.
Ardından aklım bıraktı beni.
Sonra da kalbim.
Arkalarından, onlardan ayrı küs olarak gittim.
O zaman anladım. Beni asıl terk eden sen değildin, bendim.